‘Jij bent ook míjn grote liefde, Cin. Vooral daarom mag dit niet, nu nog niet, tussen ons, voor ons beiden samen. Ik zal op je wachten. En als het zover is, en je wilt me nog, zul je me weten te vinden.’
In Cinthia Winters novelle Nietsdankussen maakt docent klassieke talen Hugo Borgman een einde aan zijn verhouding met zijn zestienjarige leerlinge Cinthia.
Recensie door: Rein Swart
Sappige impressie van een modern hoofdstedelijk milieu
Een schrijver laat altijd meer zien dan hij denkt, schrijft Marja Pruis in Kus me, straf me. Dat geldt ook voor Karel Wasch die in bedekte termen vertelt over zijn jeugd. Het is al snel duidelijk dat die zich afspeelt in Amsterdam. De Tempel waarin de gymnasiast Werner samenkomt met zijn vrienden, kan niet anders zijn dan Paradiso en ook boekhandelaar Gert Braat en zijn zoon Walter zijn vanuit de verte herkenbaar.