Gescheiden kamers is een Italiaanse roman uit 1989 van Pier Vittorio Tondelli (1955-1991) die onlangs in Nederlandse vertaling is verschenen. Het was Tondelli’s laatste roman. Twee jaar na verschijnen overleed hij aan aids.
Jan van der Haar
Dichtbij maar onbereikbaar
Recensie door Sunny Jansen
Francesca Melandri’s nieuwe roman Hoger dan de zee speelt in Italië, in de roerige jaren 70 van de vorige eeuw. Louisa en Paolo kennen elkaar niet, maar ze zijn allebei op weg naar een speciale beveiligde gevangenis.
Een onbestemde, poëtische waas en een geladen sfeer
Recensie door Albert Hogeweij
Onlangs heeft dichter/vertaler Jan van der Haar een nieuwe titel van Curzio Malaparte (1898-1957), de Italiaanse schrijver die met de oorlogsboeken Kaputt en De huid een ware cultstatus verwierf, voor het Nederlandse taalgebied ontsloten.
'SLAU ontvangt' 7 maart Jan Siebelink, Ted van Lieshout, Rudi Wester
De SLAU organiseert op 7 maart als voorproefje op de Boekenweek een avond die in het teken staat van Vriendschap (en andere ongemakken). Mieke van der Weij gaat in gesprek met Jan Siebelink, Ted van Lieshout en Rudi Wester, die allen recentelijk een nieuwe roman publiceerden waarin vriendschap op een of andere manier centraal staat.
Helden van de traktaatroman
Wie het werk van Rita Monaldi en Francesco Sorti gelezen heeft, weet wat in elke roman te verwachten valt: een duizelingwekkende hoeveelheid historische feiten en weetjes die – voor wie eventjes niet goed oplet – de onderliggende rode draad eerder versluieren dan ontsluieren;
Recensie door: Rein Swart
Robot tegen Übermensch?
De ondertitel De twee gezichten van Italië, drukt precies uit wat deze twee wielrenners voor hun landgenoten betekenden. Italië was in de vijftiger jaren verdeeld in coppiani en bartaliani, een tegenstelling waarbij die tussen Ajax en Feyenoord zwak afsteekt.
Recent
19 december 2017
18 december 2017
15 december 2017
14 december 2017
13 december 2017
12 december 2017
Literair Nederland - 10 jaar geleden
09 maart 2011
Recensie: De Belegering van de Jonker - Karel WaschRecensie door: Rein Swart
Sappige impressie van een modern hoofdstedelijk milieu
Een schrijver laat altijd meer zien dan hij denkt, schrijft Marja Pruis in Kus me, straf me. Dat geldt ook voor Karel Wasch die in bedekte termen vertelt over zijn jeugd. Het is al snel duidelijk dat die zich afspeelt in Amsterdam. De Tempel waarin de gymnasiast Werner samenkomt met zijn vrienden, kan niet anders zijn dan Paradiso en ook boekhandelaar Gert Braat en zijn zoon Walter zijn vanuit de verte herkenbaar.