De bundel Campert & Campert is geschreven door twee auteurs. Werk van Jan Campert (1902-1943) vult de eerste en tweede afdeling, werk van zijn zoon Remco (1929) de derde.
Remco Campert
Oogst week 12
Door Ingrid van der Graaf
Er was de schrijver al eerder gevraagd waarom hij niet over zijn land Colombia schreef. Een land dat door zijn vele conflicten rijk aan verhalen is en Juan Gabriel Vásquez (1973) bleek een goed verhalenverteller te zijn.
Emigreren of blijven
Column
Beiden waren naast wetenschapper literair auteur. Beiden waren Jood en publiceerden tot op hoge leeftijd. Beiden waren getekend door de oorlog en emigreerden naar een land waarvan ze het staatsburgerschap aannamen.
Winterrubriek 2016 - Martenjan Poortenga
Over melancholie gesproken …
Tja, daar zit je dan in de meest melancholische maand van het jaar. Het is donker en koud. Er brandt een kaars. Het moet gezellig worden.
Onthullingen
Column
Laatst vertelde een bekend schrijver op de radio dat zijn nieuwste boek ontstaan was uit verveling tijdens de zomervakantie. Hij had al zijn boeken uit, e-reader kapot. Toen herinnerde hij zich een anekdote over een filmactrice.
4
okt
Hommage aan Remco Campert in de Rode Hoed
Een eerbetoon aan de grote dichter, romancier en columnist Remco Campert naar aanleiding van het verschijnen van het vierde dundrukdeel bij Van Oorschot getiteld Campert compact.
Jonge Somberman van oude Campert
Recensie door Els van Swol
Er zijn mensen die de Volkskrant lazen vanwege de columns van Remco Campert. Columns over Somberman. Ze verschenen tussen juni 2014 en maart 2016. Maar ook niet-lezers van deze krant kenden Somberman al uit Wie doet de koningin (1984) en het Boekenweekgeschenk Somberman’s actie (1985).
Remco Campert bekroond voor zijn oeuvre
De lichtvoetigste van de Vijftigers ontvangt de belangrijkste oeuvreprijs van de lage landen
Literair nieuws
Remco Campert krijgt op 8 oktober door koning Filip van België de driejaarlijkse Prijs der Nederlandse Letteren uitgereikt, de belangrijkste oeuvreprijs van de lage landen.
Verzamellust
Column
Ik was in de kantine van de Universiteit voor Humanistiek verzeild geraakt. Het was in de week dat Remco Campert de Prijs der Nederlandse Letteren kreeg toegekend en ik besloten had dat als ik van één schrijver al zijn werk zou willen hebben, hij het is.
Prijs der Nederlandse Letteren naar Remco Campert
‘Poëzie is mijn adem, beweegt
mijn voeten, aarzelend soms,
over de aarde die daarom vraagt.’
Literair Nieuws
Bovenstaande dichtregels komen uit de column ‘Ademen’
De Nacht was weergaloos
Dansen op de bodem van de nacht
Literair Nederland was erbij
Door Ingrid van der Graaf
Het hing gewoon in de lucht en samen met de ruim tweeduizend bezoekers, die overigens niet allen om poëtische redenen de 32e Nacht van de Poëzie bezochten maar er wel door werden gestrikt, zouden wij beleven hoe de 32e Nacht van de Poëzie een fantastisch succes werd.
Vakantierubriek - een persoonlijke top 3
Oude mensen
door Vic Veldheer
Een top 3 uit de Nederlandse literatuur over oude mensen.
1. Louis Couperus, Van oude menschen de dingen die voorbijgaan (1906)
Deze prachtige, rijke familieroman over een moord in een Haagse familie, wordt verteld op een moment dat de moordenares 97 jaar is.
Recent
19 december 2017
18 december 2017
15 december 2017
14 december 2017
13 december 2017
12 december 2017
Literair Nederland - 10 jaar geleden
17 november 2009
Door Rein Swart. De intrigerende roman ‘Austerlitz’ van W.G. Sebald uit 2003 begint met een bezoek van de ik-figuur, een alter ego van de schrijver, aan de Zoo in Antwerpen in de tweede helft van de jaren zestig. De uilen die hij daar ziet doen hem denken aan de vorsende blikken ‘zoals je die wel aantreft bij bepaalde schilders en filosofen, die door middel van de zuivere waarneming en het zuivere denken trachten door te dringen in de duisternis die ons omringt.’ Daarna ontmoet hij, heel en passant, de mysterieuze Austerlitz in de wachtkamer van het station, die zeer geïnteresseerd blijkt te zijn in de architecturale waarde van het gebouw.Door Rein Swart. De intrigerende roman ‘Austerlitz’ van W.G. Sebald uit 2003 begint met een bezoek van de ik-figuur, een alter ego van de schrijver, aan de Zoo in Antwerpen in de tweede helft van de jaren zestig. De uilen die hij daar ziet doen hem denken aan de vorsende blikken ‘zoals je die wel aantreft bij bepaalde schilders en filosofen, die door middel van de zuivere waarneming en het zuivere denken trachten door te dringen in de duisternis die ons omringt.’