Tijl

Als kind had ik een sleutelhanger in de vorm van een diamant. Urenlang kon ik me daarmee vermaken: afhankelijk van hoe je door het geslepen glas heen keek, veranderde de wereld die aan de andere kant lag van kleur, vorm of ? mijn favoriet ? van onder- en bovenkant. De truc was om de diamant steeds slechts een fractie van een slag te draaien ? het voorwerp dat je bekeek bleef hetzelfde, maar door de lichte verandering van waarneming zag het er wel ineens totaal anders uit.